خط خطی هایم

چقدراین روزها فلسطین بو و رنگ عاشورا گرفته...محاصره...بی آبی...تیرهای سه شعبه..کشیدن خلخال پای دخترکی که اگر اون نبرد یکی دیگه می‌برد...فریاد مادری که عددهای سن فرزند چند ماهه اش را هی میشمارد و میگوید کم زندگی کردی مادر...صدای دخترک و پسر بچه چندساله‌‌‌ای که دنبال مادر و پدرش یا حداقل یک آشنای زنده و مکان امن می‌گردد...صدای پسر بچه هفت ساله‌‌‌ای که از کتک خوردن نیمه شب‌هایش میگوید...طمع به خاک ری...بیرون گود نشستن و هی دم از آزدای حقوق بشر زدند...دنبال صلح امام حسن بودن،وسط جنگ عدالت خواهی امام حسین..

می‌بینی؟! کشتن برایشان از آب خوردن هم راحت شده.آخه مرد جنگ نیستند.مرد نامردی هستند.که اگر مرد جنگ بودند یک خط میکشیدند و میگفتند: بیایید مردونه بجنگیم. شما‌‌ان‌طرف خط و ما هم این طرف خط و با سوت داور رودر رو میجنگیم و به زن و بچه‌های هم کاری نداریم.اما خب مرد جنگیدن که هیچی ،مرد هم نیستند. و زورشون به یک عالمه زن و بچه بی دفاع و بی اسلحه می‌رسد.زن و بچه‌هایی که اول پناهشان می‌دهند و بعد..یک بیمارستان پر از زن و بچه