خط خطی هایم

وقتی راهش بدهی و هر روز بهش فکر کنی و تو موقعیت‌های مختلف کنارت تصورش کنی،خب یه وقتایی عجیب و شدید تر از بقیه روزها دلت برایش تنگ می‌شود.مخصوصا وقتی حوصله ات سر رفته و با خودت میگویی: اگر بود باهم..،تازه بامزه تر وقتی میشه که این خیال‌ها را فقط می‌توانی با خدا درمیان بگذاری و ته دلت بگی خدایا میشه بهش بگی من

امروز که صفحه اصلی وبلاگ را باز کردم ،با دیدن آمار بازدید کنندگان تعجب کردم.خب خیلی دنبال این نیستم که پز بدم چند نفر نوشته‌هایم را دنبال می‌کنند اما اگر ببینی نوشته‌هایت مخاطبی برای خواندن هم ندارند،پر از فکر می‌شوی که نکند یه جای نوشتنم لنگ می‌زند و هیچ مخاطبی را جذب نمی‌کند.اما خب باید اعتراف هم کنم که این روزها کمی‌تنبل شدم و کمتر می‌نویسم.و گاهی حسرت بعضی پیج‌های اینستایی را می‌خورم که دمتان گرم چقدر خوب روان می‌نویسید.ولی باز خدا را بابت همین خط خطی‌هایم شکر میکنم و دعا که ته نشین تمام نوشته‌هایم حسی و حرفی از خدا را داشته باشد

همیشه سر سفره ناهار روز عید فطرکه کوچیک و بزرگ دور هم جمع می‌شویم ،با خوردن اولین لقمه به هم نگاه می‌کنیم و می‌گوییم: دیدی دختر ،همین دیروز روزه بودیم و منتظر افطار و حالا چهار زانو دور سفره نشستیم و ناهار می‌خوریم و پشت بند آخ آره و یادش به خیر و حیف شد ماه رمضان رفت و نه بابا خسته شده بودیم،مامان بزرگه یا بابا بزرگه یه تک سرفه می‌کردند و می‌گفتند : این قصه همان گندم بهشتیه است که خدا از توی دلمان برداشت و گذاشت برای سال دیگه،اصلا ماه رمضان همه چیزش فرق می‌کند.هنوز حرف بابا بزرگه تمام نشده که خان دایی از اون طرف سفره می‌فرمایند: البته آدمیزادست دیگر و به هرچیزی یهویی عادت می‌کند.

یعنی هر سال بابت رویت این ماه در آسمان هزاران قصه و ماجرا وجود داره. ما هم جز اون دسته مقلدینی بودیم که بار یه مسافرت رد شدن از حد ترخص را به دوش گرفتیم و اینطوری افطار کردیم.

قصه یخ خوردن این چینی یا ژاپنی‌ها یا کره ای‌ها توی اینستگرام چیه؟

تقریبا یه ماهی می‌شود که یکی از بچه‌های اینستا که یک خبرنگار حرفه‌‌‌ای هم هست،رفته سراغ سوییت هوم‌ها وکلی مطلب درباره شان می‌نویسد.در واقع یک جور موشکافی و بیان واقعیت‌های پشت پرده که مخاطب بعد از خواندن مطلب‌ها یک آخیش بلند و از ته دلش بگوید و برود دنبال زندگی خودش.این روزها که عطیه سرش گرم نوشتن این گزارش هست،پرنیان،یکی دیگه از بچه‌ها که توی فرانسه درس می‌خواند هم حرف‌های دلنشینی می‌زند.پرنیان دانشجوی دانشگاه سوربن فرانسه است و در مقابل سوال که چطوری رفتی سراغ هدفت،کلی جواب داده که یکی اش بهترین جواب بود و گفته بود{ بچه‌های توی اینستا و دنیای مجازی دنبال هدف‌هایتان نگردید}

1. چند وقتیه باز اون بخشی از شخصیتم فوران کرده که هی دلم میخواهد یه سری از آدم‌ها را توی اینستا آنفالو و حتی بلاک کنم.اتفاقا چند روز پیش به یکی از دوستای مشترک پیام دادم که: استوری‌های فلانی خیلی زیاد و پشت سر هم و خالی از حس شادابیه،انگار با حرف‌های خدا و آیه‌هایش می‌خواد از بقیه انتقام بگیره.اونم گفت آره.البته شاید داریم دوتامون اشتباه می‌کنیم ولی خب بدم نمیاد یه سری‌ها را آنفالو کنم.

می‌گفت: خیلی از آدم‌ها نمی‌روند،خب می‌ترسند و به نظرم کار درستی هم نیست.

خب بریم سراغ معرفی دوتا فیلم خوب که هم کلی جایزه گرفتند و هم ارزش دیدن را اره